Kwaśny deszcz jest zjawiskiem, które ma bardzo negatywny wpływ na środowisko. Na pierwszy rzut oka nie da odróżnić się od zwykłych opadów atmosferycznych. Dopiero przyjrzenie się jego skutkom oraz jego składowi chemicznemu daje do zrozumienia, jak bardzo jest on niszczycielski. Jak powstają kwaśne deszcze? Zjawisko to powstaje, gdy atmosfera jest zanieczyszczona przez działania człowieka. Do formujących się naturalnie kropli deszczu dostają się tlenki siarki, tlenki azotu i chlorowodór, emitowane przez pracujące zakłady przemysłowe i elektrownie cieplne, a także silniki samochodów i niektóre środki stosowane w rolnictwie. Związki te unoszą się w atmosferze, łączą się z parą wodną. Wytwarzają się kwas siarkowy i kwas azotowy. Wędrują razem z wiatrem, a gdy dochodzi do deszczu, razem z wodą spadają na ziemię, dokonując zniszczeń. Szczególnie cierpią rośliny – zamiast otrzymać życiodajną wodę, zostają one narażone na działanie kwasów, które to niszczą warstwę ochronną na liściach. Pozbawiona jej roślina paruje bardziej niż powinna. Drzewa z kolei poprzez działanie kwasów tracą wapń i magnez, co przejawia się w przedwczesnym traceniu liści. Gleby pozbawione wapnia stają się bezużyteczne dla rolnictwa. Kwaśne deszcze są przyczyną wyjałowienia gleb, wymierania lasów i śmierci ryb w zbiornikach narażonych na kontakt z kwasami. Kwaśne deszcze w dużej ilości mogą prowadzić do zniszczenia ogromnych połaci terenu, w szczególności, że kwasy są rozprowadzane wraz z wiatrem. Głównym powodem powstawania kwasu siarkowego w atmosferze jest siarka, będąca skutkiem ubocznym spalania dużych ilości węgla. Kwaśne deszcze nie są jednak zagrożeniem tylko dla natury – poddane pod ich działanie zabytki architektury niszczeją, a podrażnienia skóry przez nie wywoływane mogą wywoływać choroby. Od lat 70 postuluje się ograniczenie spalania węgla w celu niwelowania skutków kwaśnych deszczy, a najsłynniejszym postulatem tego dotyczącym jest Deklaracja z Rio z 1992 roku, przyjęta na konferencji ekologicznej. Obecnie podejmuje się wiele prób na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. O ile jednakże faktyczna ilość dwutlenku siarki w atmosferze maleje ze względu na te ograniczenia, pozostaje jeszcze kwestia tlenku azotu, którego to ilość wzrasta ze względu na ciągle rosnący przemysł samochodowy. Działalność człowieka nie jest jedyną przyczyną kwaśnych deszczy, gdyż zanieczyszczenia powietrza pochodzą również z wybuchów wulkanów i pożarów lasów, ale to przemysł zdecydowanie dominuje w tej kwestii i wytwarza tak dużo zanieczyszczeń, że stały się one realnym problemem naszego świata. Szkodliwe gazy mogą przemieszczać się setki, tysiące kilometrów wraz z wiatrem, co powoduje, że kwaśne deszcze mogą stać się niebezpieczne dla całej planety, a nie tylko dla rejonów, w których występuje duże stężenie fabryk i zakładów przemysłowych. Najłatwiej skutki takich deszczy zobaczyć na zboczach gór, gdzie chmury z kwaśnym deszczem spotykają się bezpośrednio z górską roślinnością. Skutki kwaśnego deszczu można próbować niwelować przez rozpylanie wapna nad jeziorami i rzekami, jest to jednak akcja prowadzona na małą skalę i musi być powtarzana przez kilka lat.
